شهادت در راه آزادی قدس آرزویش بود

بهروز در سفر زیارتی کربلا تصویری از خودش ثبت کرده بود که خیلی آن را دوست داشت. بدون اینکه من بدانم آن عکس را میان قاب عکس‌های شهدا نصب کرده بود. یک روز چشمم به دیوار خانه و عکس شهدا افتاد. خیلی گریه کردم، بعد عکس بهروز را از میان عکس شهدا برداشتم. بهروز که آمد پرسید فاطمه عکس من کو؟! گفتم چرا عکست را گذاشتی کنار عکس شهدا؟! چرا دل من را آتش می‌زنی؟ با خنده گفت من که شهید نمی‌شوم، اما بگذار اگر رفتم و شهید شدم، خودم این عکس را به دیوار خانه‌ام زده باشم. او که بی‌تابی‌های مرا دید آن عکس را از روی دیوار برداشت

سال ۱۳۷۰ قرعه به نام ما افتاد تا به لبنان برویم. تعدادی از دوستان دوران دفاع مقدس بودیم که از کاشان و اصفهان به تهران رفتیم و در پادگان امام علی (ع) آموزش‌ها و جلسات توجیهی را پشت سرگذاشتیم. بعد به سمت سوریه پرواز کردیم. هواپیمای ما که در فرودگاه دمشق فرود آمد، تعدادی از بچه‌های حاضر در آنجا به استقبال ما آمدند تا هماهنگی‌ها را صورت دهند. یک نفر آنجا به چشم می‌آمد